… ostatnich kilka słów.
Po ponad miesiącu poszukiwań, wreszcie znalazłem pracę. Powoli wracałem do normalnego życia i coraz lepiej radziłem sobie ze wszystkim. Michał na stałe wrócił do baru, dość często mając zmiany, a także, od czasu do czasu, wyjazdy związane ze szkoleniami.
… trzeba się po prostu przełamać.
Po chwili siedzieliśmy wszyscy nad ciastem i kawą. Oprócz mnie oczywiście, bo mój partner nie omieszkał, w najgorszym do tego momencie, zwrócić mi uwagi, że przyzwolenie mam na jedną dziennie i wykorzystałem ten limit rano. Siedziałem więc z kubkiem zielonej herbaty.
… czyli te mniejsze kłótnie i wypadki.
– Michał, nie wejdę tam. Może jednak pojedziemy do domu? – zapytałem błagalnie, patrząc się na niego.
– Nie ma mowy. Zaraz wchodzimy. – zakomunikował mój partner stanowczo i pociągnął mnie za sobą.
… taki mały filler na rozluźnienie.
Siedziałem jak na szpilkach i nie mogłem się doczekać pojawienia się Michała, który, jak na złość, nie bardzo się dziś spieszył. Wszystkie dokumenty miałem załatwione, leki wykupione w przyszpitalnej aptece, wizyty kontrolne załatwione, a nawet już trzymałem w ręku wypis ze szpitala i torbę, a właściwie to nawet dwie torby z moimi rzeczami.
.. odda wtedy, kiedy spodziewasz się najmniej.
– Halo? – wymamrotałem, zaspany, do słuchawki. Odebrałem, nawet nie patrząc na numer i nie w smak mi było przerywanie mojej popołudniowej drzemki, która stała się ostatnio nawykiem. Druga seria chemii była wyczerpująca, ale nie powinienem narzekać. Najważniejsze, że działała.
… a to przecież tylko rak.
Obudziłem się na idealnie białej sali czując ostry zapach odkażaczy. Czułem się nieco dziwnie, ale powoli dochodziła do mnie świadomość, że żyję. Obudziłem się. Powoli kształty zaczynały być coraz bardziej wyraźne i zobaczyłem nade mną sylwetkę doktora.
… tylko nie bardzo wiemy jak.
Ze szpitala wróciłem jednak dopiero po paru dniach, ponieważ miałem kilka problemów z nagłym bólem głowy. Na ostateczną diagnozę pozostało mi poczekać jeszcze kilka kolejnych. Przez cały ten czas, który spędziłem w nieprzyjemnej zimnej sali, czekałem niecierpliwie na moment, w którym będę mógł zalec we własnym wygodnym łóżku, nie przejmując się niczym.
… móc tylko zaniknąć na chwilę.
Obudziłem się dość wcześnie i dość niespokojnie czekałem na przybycie mojego partnera. Mówiąc szczerze, nie miałem pojęcia, czego tak naprawdę mogę się spodziewać. Ta rozmowa mogła różnie się skończyć. Gdy zobaczyłem go rano stojącego w drzwiach, wiedziałem, że czeka nas dość nieprzyjemna chwila. Wyraz jego twarzy zdradzał mi wszystko.
… z tym, co o sobie wiemy.
Był środek lata. Wreszcie upragnione ciepłe dni. Pogoda dopisywała, więc postanowiliśmy w końcu z Michałem zrobić coś, żeby bardziej udzielać się towarzysko, a mianowicie zorganizowaliśmy grilla u nas w ogrodzie.
… czyli coś, co nie jest nowością.
Kiedy skończyliśmy jeść, rozsiedliśmy się obaj na kanapie w salonie. Czekałem, aż się sam odezwie, jednak nie zapowiadało się na to, by miało to nastąpić w najbliższym czasie. Tak czy owak, postanowiłem poczekać.
© 2018 Byle do brzegu
Theme by Anders Noren — Up ↑
